Uygar's Blog

Bu ülkenin belki de en zor zamanlarıydı 70'ler. Yüzyılın ilk çeyreğinin sonlarında fakirlik, kan ve savaşla kurulmuş bu genç sayılabilecek cumhuriyetin yine fakirlik ve kanla imtihana çekildiği, belki de o cumhuriyetin son gerçek zamanlarıydı. Her ne kadar radyo artık her eve girmiş, musiki ve türküler akşam 7 ajansı ile birlikte sadece ev ahalilerinin değil çay bahçelerinin, kahvehanelerin, berberlerin, bakkalların ve dahi bilumum mekanın yaşamında bir parça idiyse de artık bir rakibi de vardı. Televizyon yavaş yavaş evlere girmeye, binaların çatılarında antenler gözükmeye başlamıştı. Tabii ki o zamanın televizyonu bırakın dijitalleşmeyi, çok kanalı daha renkli bile değildi. Tıpkı bir okulun açılışı gibi İstiklal Marşı ile açılıp İstiklal Marşı ile biter ve en sonunda " Televizyonlarınızı kapatmayı unutmayın " diye bize son öğüdünü de verip yayınını sonlandırırdı.  İşte bu siyah-beyaz, didaktik ekranın bir ciddi bir de eğlenceli kadını ara ara kendilerini gösterirdi. Cid

Bu yazı 6 Haziran 2023 tarihinde reportare.com 'da yayınlanmıştır. Sanırım ortaokulun ilk yılıydı. Pop müzik evreninden sıkılıp rock müziğin evrenine yolculuğa çıktığım, yüzümde daha ergenlik sivilcelerinin bile çıkıp çıkmamaya karar veremediği, sesimin gittikçe kargalaşıp hormonların kıpırdanışını yeni yeni hissettiğim zamanlardı TV'de ilk kez karşılaştığımızda. İnce askılı, derin göğüs dekolteli, bacaklarını tamamen ortaya çıkartan püsküllü ve derin yırtmaçlı eteğiyle seksi ve parlak kıyafeti, aynı parlaklıktaki ince topuklu ayakkabıları, aslan yelesi gibi kabartılmış sarı/siyah saçları ve kıpkırmızı rujuna rağmen orta yaşlarına geldiği belli olan ama tüm enerjisi ve gücüyle dans eden, şarkı söyleyen siyahi bu kadın Tina Turner'ın ta kendisiydi. Sıkılarak uzaklaşmakta olduğum pop ile yavaş yavaş ısındığım rock müzik arasında o zamanlar adını bile duymamış olduğum gospel ve blues'u da barındıran vokaliyle şarkısını söylüyordu. Şarkıdan ziyade o donuk TV ekranından bile